afscheid op de vecht
Op een warme zomerdag verzamelden vrienden, familie en kennissen zich aan de oevers van de prachtige rivier de Vecht. Ze waren gekomen om afscheid te nemen van een geliefde oude dame, die haar hele leven had gewoond aan deze rivier. Het was haar laatste wens om haar uitvaart te laten plaatsvinden op een klassieke salonboot, dat haar altijd herinnerde aan de vele boottochtjes die ze als kind maakte met haar ouders. De boot, fraai versierd met bloemen, lag al op haar te wachten bij de aanlegsteiger. De gasten werden verwelkomd door een kapitein en zijn bemanning, die hen begeleidden naar de boot. Hier werden ze ontvangen met een glas champagne. De sfeer was niet somber, maar eerder vredig en intiem.
De salonboot gleed langzaam over het water, langs de prachtige kastelen, landhuizen en prachtige tuinen waar de overleden dame zo van had gehouden. Haar favoriete klassieke muziek speelde zacht op de achtergrond, wat zorgde voor een serene sfeer. Terwijl de boot over de Vecht voer, was het alsof de tijd even had stilgestaan.
Toen de boot bij een kleine poldermolen kwam, werd het tempo vertraagd. Voor de familie en naaste vrienden was dit het moment om de laatste eer te bewijzen en een laatste groet te brengen aan de overleden dame. Men legde bloemstukken neer als teken van vrede. Het was een ontroerend en mooi gebaar, te midden van het serene water en de fluitende vogels. Naast haar dierbaren, waren er ook veel mensen aanwezig die de overleden dame in haar werk als docent, vrijwilliger en buurtgenoot hadden gekend. Ze deelden hun herinneringen vol liefde en dankbaarheid. Dit illustreerde de impact die de geliefde dame had gehad op zoveel levens.
De boot voer vervolgens verder naar een romantisch landhuis, om daar halt te houden voor een klein rustmoment. Familie en vrienden werden uitgenodigd om uit te stappen en een wandeling te maken door de schitterende Engelse tuin. De rouwstoet vormde een lange rij, terwijl ze langs de fonteinen, rozentuinen en vijvers liepen. Het was een gepaste manier om afscheid te nemen van het geliefde landschap dat de overleden dame zo dierbaar was geweest. Na de wandeling was het tijd om terug te keren naar de boot, die volledig was omgedoopt tot een drijvende tuin met weelderige bloemstukken en bloemen langs de relingen. Onder het genot van nog een glas champagne voeren de gasten langs prachtige buitenplaatsen met namen als Hofstede Beresteijn en Slot Zuylen. Sommige genodigden vertelden verhalen over hun fijne herinneringen aan de overleden dame en de plekken die ze bezochten.
Bij de laatste afscheidsplaats, keken de vrienden en familie uit over de grote idyllische tuin. Deze weelderige tuin was speciaal uitgekozen door de familie, omdat het een plek was waar hun geliefde overleden dame zich altijd thuis en gelukkig had gevoeld. Hier vond de ceremonie plaats waarbij ze definitief afscheid konden nemen van haar en haar levensloop werd gememoreerd en haar passie voor de Vecht en haar tuin werd benadrukt. Tijdens de ceremonie werden klassieke muziekstukken en gedichten voorgedragen, die de schoonheid en waarde van de Vecht benadrukten. Er werden foto’s getoond van de overleden dame in deze prachtige omgeving en er werd gesproken over haar levenservaringen, waar ze zo van genoten en van geleerd had. Opnieuw inspireerde ze de mensen om te genieten van het leven, zoals ze altijd zelf had gedaan.
Na afloop van de emotionele ceremonie stapten de gasten weer aan boord van de boot, voor de laatste tocht. In stilte zweefde de boot door het kabbelende water. bij begraafplaats Loenen aan de Vecht stapte de vrienden en familie van boord om afscheid te nemen.
